Napakahirap pakawalan ang galit na nararamdaman, minsan gusto ko na sisihin ang sarili ko sa lahat ng kapabayaang nagyayari sa'akin ngayon, napakahirap kalabanin ng sarili, mahirap para sa akin ang umiyak o mag-salita manlang ng laban sa kapwa ko pero masisisi nyo ba ako? Maraming binhing nakatago sa puso ko, pero hindi ko kayang pakawalan o gamitin man lang sa lahat ng pagkakataon. Ako ang taong impostor, kung may makakaintndi lang sa akin malalaman nila kung gaano kahirap para sa akin ang maging mailap.
Minsan naisip kong huminto muna sa pag-lalakbay; magisip muna, suriin lahat ng ginagawa at ingatan ang bawat hakbang na gagawin. Sa bawat paghinto kong ginagawa ay may patalim na tumututok sa'akin, patalim na nagpapabago ng mura kong pag-iisip. Gusto kong mag-bago, umiwas sa mga taong nag-pasama sa akin pero hindi ko magawa. Ang luha ni inay ang muling nagpalambot ng aking puso, ang kanyang mga yakap ang nagsilbing proteksyon sa panahong wala na akong mapuntahan - mga panahong hindi ako makagalaw. Nakakatuwang isiping siya ay umaasang babalik ako sa dating ako.
Muli akong tumayo; naglakbay sa hindi ko maipaliwanag na daan, sa aking pag-lingon, naroon si inay umaasang makikita ko ang hinahanap kong ako. Ang pag-kaway niya ang nagpatibay ng aking loob na nagpapahiwatig na : maligayang paglalakbay. Doon ay hindi ko napigilang mapaluha, pero tuloy pa din ako sa aking paroroonan. Gulo ang aking isip, nais kong bumalik sa aking ina ngunit nais ko ring makita ang tunay na ako. Sa aking pag-lalakbay; hindi ko inaasahang mahuhulog ako sa patibong ng iba pag impostor na tulad ko. Hindi ko alam kung makakabalik pa ako, ni hindi ko man lang nagawang ipagtanggol ang sarili ko, ngayong nabihag na ako hindi ko alam kung ano ang susunod na mangyayari. Muli akong nag-isip; pumasok sa isip kong tumakas, tumakbo hanggang saan ako abutin. Muli kong iniwan ang bote ng alak, dinurog ang sigarilyo, iniwan ang mga babaeng katabi sabay sabing - hindi ito ang buhay na gusto ko.
Sa aking pagbalik nakita ko si inay na umiiyak, bumulagta sa aking mga mata ang isang magandang kabaong, pinilit ko siyang tawagin ngunit tila hindi ako pansin ng aking ina, niyakap ko siya ngunit hindi ko siya mayakap. Sinimulan kong silipin ang kabaong at laking gulat ko ng makita ko ang aking sarili; napaluha ako sa aking nakita at napaluhod at tinanong sa aking sarili; "Ito ba talaga ang nais kong mangyari, ang patuloy saktan ang taong nag-mamahal sa akin ng buong buo?"
No comments:
Post a Comment